11-08-08
"Het gaat goed met de gorilla's"
© Monique Greveling 11 augustus - Vorige week heb ik een artikel uit Het Parool gescheurd met deze kop.
In de aanloop naar het artikel stond: "De gorillapopulatie in de Democratische Republiek Congo is twee keer zo groot als aanvankelijk werd aangenomen." Daarnaast de foto: er staan veel mensen op, allemaal zwarte mannen, op een rijtje zoals op een schoolfoto, sommige in legeruniform, parkwachten misschien. Twee mannen zitten trots en ontspannen vooraan, eentje met geweer. Een paar bomen op de achtergrond, en rechts op de foto liggen en zitten in kleine groepjes nog wat mannen, in burgerkleding. Ze kijken naar de wat plichtmatig opgestelde groep en naar de fotograaf.
Op het korte, groene gras liggen gorilla's op hun rug, de armen en benen gespreid en vastgebonden op een raamwerk van blanke stokken. Het standpunt van de fotograaf zorgt voor veel perspectief in de foto. Zorg dat je diagonalen hebt in je beeld, daar krijg je diepte door. De vier gorilla's liggen schijnbaar toevallig zo, in een diagonaal, de grote Zilverruggorilla pront vooraan in beeld, net iets uit het centrum. Hij heeft een enorme buik. Zijn omgebogen vingers liggen vlakbij of tegen de rand van de foto aan en dan kijk je via zijn kruin tegen die buik aan waarachter één been zo goed als verdwenen is.
Alle gorilla-ogen die je kunt zien, zijn gesloten. Het gezicht van degene die iets verderop ligt dan de Zilverrug is het best te zien. Door de gefronste wenkbrauwen heeft het een lijdende uitdrukking. Er lijkt een wit lapje te liggen over het bekken, als om de schaamstreek te bedekken.
Bijschrift: "Berggorilla's die vorig jaar illegaal werden gedood in het Virunga Nationaal Park de Democratische Republiek Congo".
Er is niets illegaals aan die mannen. Niks geheimzinnigs of schuldbewusts in hun blikken. Het is allemaal heel gewoon en alledaags. Ook de foto onderscheidt zich niet door iets wat er als bijzonder esthetisch uitspringt. Het is een foto van Reuter, zonder naam van de fotograaf. Gewoon, een kiekje.
Maar mijn oog blijft er naar toe getrokken. En dan lees ik weer de kop van het artikel.
