balk
« vorigevolgende »
14-05-08

Kennis van kippen en het Amstelpark

© Monique Greveling 14 mei -

De gemeente gaat de al jaren in het Amstelpark los rondlopende kippen vangen en ergens anders (diervriendelijk) onder brengen. Voorlopig vangen ze er 20 van de 70. Het besluit om de kippen te verwijderen is genomen in overleg met de GGD en de Dierenbescherming. Maar de Vereniging Parken Buitenveldert heeft net een handtekeningenactie gestart die juist beoogt dat de kippen blijven. Want zonder kippen wordt het park saai... Zo meldt het Amsterdams Stadsblad 14 mei 2008.


Als het over het Amstelpark gaat, ben ik altijd extra geïnteresseerd. Een jaar of zeven geleden was ik namelijk een seizoen lang elke week in het park in het kader van een reïntegratieproject voor herintredende vrouwen. Ik was daar meewerkend begeleider en terwijl ik een oogje op ieders welbevinden hield, stond ik even hard te schoffelen en de rozen te snoeien als mijn dames geacht werden te doen.

Zo heb ik toen geleerd dat het werk van een tuinman echt zwaar is, en dat het leunen op schoffel of spa niet wijst op luiheid of plichtsverzaking.

Ook kreeg ik te horen dat het aantal tuinlieden van de ongeveer 70 in 1972 na de oprichting van het Amstelpark vanwege de Floriade, inmiddels gereduceerd was tot een schamele 10, stagiaires inbegrepen. Dit had geleid tot structurele onderbezetting. Ze konden alles amper bijhouden en daarom waren ze ook blij met ons erbij. Wij trouwens ook met hun, want de mannen die als tuinman hun brood verdienen bleek van een slag waar onze, vaak wat kwetsbare vrouwen zich in het algemeen prettig veilig bij voelden.


Wij vonden die kippen natuurlijk leuk, wij stadse, vaak wat alternatieve vrouwen: echte biologische scharrelkippen. Zo'n kip gun je een graantje!
Tot ik meegenomen werd door één van de tuinmannen, zeg maar Nico. Nico had de Heemtuin onder zijn hoede. Een heemtuin herbergt de inheemse soorten van een land, en hier vooral de bedreigde inheemse soorten. Dat vereist diverse (miniatuur)landschappen, van droog tot dras, en van zonnig tot lommerrijk. Het fijne weet ik er niet meer van, maar wel dat kippen er niet thuishoren.


Alle zorg waarmee deze tuinman zijn planten, struiken, kruiden en paddestoelen omgaf, werd teniet gedaan door de nietsontziende scharrelaars die kippen blijken te zijn. Op sommige plaatsen leek het wel of een stelletje varkens had liggen rollen door de modder. Maar die modder was het gevolg van een leeg gepikte bodem. Te vergelijken met de gevolgen van menselijke overbevissing van de zee, als een stuk zeebodem met een sleepnet wordt afgeschraapt. Wat wij met moderne techniek doen, krijgen die kippen met hun hoogfrequent pikkende snaveltjes voor elkaar, als ze niet gequoteerd worden. Niet alleen in de Heemtuin, maar overal waar ze kans hadden, richtten ze een ravage aan. Je moest het alleen leren zien.


Ik ben in geen jaren meer aan die kant van het Amstelpark geweest en weet niet hoe het er inmiddels uitziet. Maar als ik af en toe over de Europaboulevard rijd en van die dolende kippen in de berm zie scharrelen, verschijnt altijd weer dat beeld van die lege, omwoelde grond en hoor ik Nico's treurige commentaarstem.

Enige kennis van kippen en van de bedoelingen met het Amstelpark lijkt me een redelijke voorwaarde voor het kunnen maken van een weloverwogen en goede keuze. Als het aan mij ligt, wist ik het wel: de kippen eruit en -tig tuinlieden erin.


Het Amstelpark hoeft niet saai te zijn - maar daar heb je wel veel mensen met vakkennis voor nodig, want het onderhouden van een mooi park is erg arbeidsintensief, en vakwerk. Misschien dat de Vereniging Parken Buitenveldert kan gaan ijveren voor structurele subsidie voor het Amstelpark?


Binnenkort moet ik maar weer eens een kijkje gaan nemen in het park. Het ligt tenslotte op een steenworp afstand van mijn filosofische praktijk. En in de Oudheid wist men al: er gaat niets boven lopend filosoferen.