25-09-09
Italiaanse toestanden...
© Monique Greveling 25 september 2009
De Groene Amsterdammer van deze week (24 september 2009) bericht dat in Rome homohaat en anti-homoseksueel geweld toenemen. Het gaat om moord, geweldpleging, afpersing, vandalisme tegen homogelegenheden, pesterijen. Deze trend beperkt zich niet alleen tot de hoofdstad. Inmiddels krijgt de hulplijn van homo-belangenvereniging Arcigay 2000 telefoontjes per maand binnen.
Als in Amsterdam 8 moorden gepleegd zouden zijn in 6 maanden, zoals in Rome het geval is dit jaar, dan was het land te klein geweest. Wéér een bewijs voor de achterlijkheid van die islamitische cultuur. Nog meer reden om ‘ze' over de grens te zetten.
Maar in Italië zijn het geen Marokkaanse of Turkse jongetjes die voor God spelen.
Het zijn merendeels gewone, gezonde, (vol)blanke jongens en mannen. Van wie vele rechts-extremistisch zijn, en katholiek. Net als de plegers van homoseksueel geweld in Estland, Letland, Litouwen, Polen, Rusland, Bulgarije etcetera. Als ze zich ergens op beroepen, dan is het natuurlijk niet de Koran maar de Bijbel.
Lees deze boeken zelf, van kaft tot kaft, en zie met eigen ogen dat ze allebei zowel geweld als geweldloosheid preken, zowel wraak als barmhartigheid.
Het is niet de leer die ‘unverfroren' het uitoefenen van (menselijk!) geweld rechtvaardigt, maar het is de lezing van die leer.
Alle ‘grote' teksten zijn rijk aan betekenis en daarmee dus ambigu. En als het over het Goddelijke gaat, wordt het er alleen maar ambiguer op. Want bij het begrip van het goddelijke staat nu juist de transcendentie van het goddelijke centraal: de niet-identiteit van God en mens, dat wat de mens en het menselijke overstijgt.
Daarmee is kennis van het goddelijke altijd secundair aan het goddelijke zelf; en elke goddelijke influistering een vertaling naar het menselijke, beperkte begrip.
Het is de verantwoordelijkheid van de lezers wat ze menen gelezen te hebben.
Het is aan de lezers om zich door heilige teksten te laten inspireren tot haat of tot liefde.
En ook mensen die niet of nauwelijks (kunnen) lezen hebben de keuze: namelijk welke mensen die wel kunnen lezen zij willen volgen...
Er is geen ontsnappen aan de eigen verantwoordelijkheid voor het eigen handelen. Iedereen kiest de autoriteit die hem of haar past: zichzelf of een zekere ander.
Afschuiven lukt niet.
