"Hier mag alles zomaar groeien!"
Je zult omringd zijn door boeken in een knus ingericht tuinhuisje in de binnenstad van Amsterdam. Dit is de plek waar ik lees, nadenk en schrijf. Het is ook de plek waar ik samen met jou op zoek ga naar fundamentele, duurzame en onomkeerbare verbetering van je leven. Zoals ik die in mijn eigen leven heb mogen meemaken.
Je loopt samen met mij door de woeste tuin naar het rode huisje onder de bomen.
"Hier mag alles zomaar groeien!" zei ooit een zoeker (zo zal ik ook jou noemen). Dat was kort voordat ze na een paar jaar had gevonden wat ze moest vinden. Met het vertrouwen dat ze haar kinderen een liefdevolle en voldoende opvoeding zou kunnen geven. Omdat ze meer in harmonie was met haar eigen, diepste verlangens en aandriften, en meer in harmonie ook met haar eigen onvolmaaktheid en die van haar ouders, en van anderen in het algemeen.
Deze tuin spiegelt hoe ik denk over het leven en over hoe wij mensen gelukkig kunnen zijn. Meer nog, hoe wij geluk kunnen beleven: als gecultiveerde wildernis en organisatie van levenskrachten die misschien vooral wanorderlijk lijken, maar het ten diepste niet zijn. Wij zijn natuur, wij hebben instincten, en als we willen groeien en bloeien zullen we onze instincten, alle instinctieve kennis en vermogens, een kans moeten geven zich te ontplooiien in harmonie met onze culturele bagage. En omgekeerd: onze culturele bagage, onze mens- en levensbeschouwing moet plaats maken voor het dier dat we ook zijn, wild of niet. In harmonie, maar wel in rommelige, onvolmaakte harmonie, als werk in uitvoering. Mijn zoeker zag zichzelf opeens als iets dat vrij was geweest om bij mij te groeien naar haar eigen aard.
Ieder naar vermogen, ieder op eigen wijze en ieder in eigen tempo - maar wat ik met iedereen zoek is ieders eigen, blijvende en onomkeerbare verandering. De verandering die het mogelijk maakt om in je dagelijks leven (weer) te groeien en bloeien op je eigen, unieke wijze. Ik gun iedereen een stevige basis voor levenskunst, als alternatief voor overlevingskunst. Want die laatste kunst beheers je al.
Mijn rol is vooral vragend en informerend als dat zinvol lijkt. Ik zal mijn inhoudelijke sturing proberen minimaal te houden. Het gaat immers om jouw leven, en jij moet met je beslissende keuzes leven, niet ik.
Voorzover je bij iemand anders veilig kunt zijn, ben je bij mij veilig. Ik kijk nergens raar van op, omdat ik zelf door vele diepe dalen ben gegaan. De kennis en ervaring die ik gedurende die reis heb verzameld, en nog steeds verzamel, zijn de belangrijkste drijfveren voor mijn werkwijze van deze filosofisch-therapeutische praktijk.
Even voorstellen
![[04-11-19] met_pet.jpg](/fotoos/met_pet.jpg)
Ik ben Monique Greveling en een praktisch filosoof in hart en nieren (cum laude afgestudeerd aan de UvA in 1989). Ook was ik 3 jaar parttime leerling bij de Amsterdamse Theater Academie (tot 2008) en behaalde ik mijn diploma sportverzorger/sportmassage (2002).
In mijn filosofisch-therapeutische praktijk stel ik mijn veelzijdigheid, creativiteit en betrokkenheid, en mijn opgedane kennis, vaardigheden en ervaring in dienst van het verlangen naar een beter leven.
Wil je een indruk van mij hebben? Bekijk het volgende filmpje
Het goede leven is me niet in de schoot gevallen en ik heb mijzelf flink moeten 'verbouwen' om open in het leven te kunnen staan: open naar wat zich in mij zelf afspreelde en open naar wat andere mensen werkelijk bewoog. Na vele jaren van zware en steeds terugkerende depressiviteit leidde dit zelfhulpproject van vallen en opstaan tot een nieuw begin. Ik ben inmiddels bijna dertig jaar vrij van depressieve symptomen, zonder pillen, en ik heb me steeds verder kunnen ontwikkelen: in mijn expressiviteit, lichaamsbeleving, sociale gemak en kennis van traumatisering en wat daarmee allemaal samenhangt. Een stevig fundament, een goed gereguleerd en werkend organisme is de noodzakelijke voorwaarde voor elke vorm van levenskunst. Je kunt geen huis bouwen op een wrakke ondergrond, laat staan een kathedraal. Vroegkinderlijke traumatisering, traumatisering van de te ontwikkelen persoonlijkheid leidt tot een uiterst wankele basis en een persoonlijkheid die uit alle macht probeert om op één of andere manier overeind en 'heel' te blijven. Al biedt soms de gedachte aan de dood nog het enige perspectief op niet stuk gaan...
In 2020 heb ik mijn NARM mastercertificaat gehaald bij dr. Laurence Heller. NARM is een ontwikkelingspsychologisch georiënteerde therapievorm voor complex trauma, uitgaande van het nu en zowel op het denken als op het emotionele en lichamelijke ervaringsniveau werkend. De aanpak van Heller's NARM (neuro-affectief relationeel model) sluit nauw aan bij de methode die ik in mijn zelfhulpproject en werkend als praktisch filosoof zelf ontwikkeld heb. Bovendien vult NARM de filosofische benadering goed aan door lichaamsbewustzijn bij het onderzoeksproces te betrekken waar dat mogelijk en zinvol lijkt. De combinatie van een filosofische en NARM-benadering leent zich ook heel goed voor het ontwikkelen van meer belichaamde levensbeschouwelijke en morele autonomie waardoor een verstandelijk, 'filosofisch weten' een werkelijk belichaamd 'beseffen' kan worden.
Inmiddels volg ik al een jaar de eAcademy bij Ellert Nijenhuis voor Enactieve Trauma Therapie met nadruk op dissociatieve problematiek. Zijn magnum opus The Trinity of Trauma getuigt van zowel filosofische, klinische als empirische onderbouwing van zijn ideeën. Het is een mooie en liefdevolle synthese van theorie en praktijk.
Ondertussen houd ik mijn kennis van onderzoek op gebieden als (sociale) psychologie en psychiatrie, psychotherapie en farmacotherapie, (sociale) biologie en de laatste ontwikkelingen in de neurowetenschappen zo goed mogelijk bij.
Tenslotte ontwikkel ik op het leven van alledag en op mens- en levensbeschouwing toegesneden workshops. De laatste tijd leg ik mij vooral toe op morele emoties en hoe die onder onze huid komen te zitten, met name de thema's schaamte en schuld. Zie bijvoorbeeld ook VG Café. Loskomen hiervan vraagt meestal meer dan louter verstandelijk inzicht.
In augustus 2018 stond het interview Gespecialiseerd in vragen van Karin Stroo met mij in de Amsterdam en Utrechtse editie van Z! De Straatkrant. In 2010 verscheen Op consult bij de filosoof in PLUS Magazine. Aan de essentie van mijn manier van werken is niet veel veranderd, hoewel de vorm in de loop der jaren door mijn aanvullende traumatherapie-opleidingen en ervaring wel veranderd is. Lag eerder de nadruk meer op levenskunst, nu gaat het in mijn praktijk vaker om van overleven tot 'gewoon leven' te komen. Maar het gaat nog steeds over fundamentele, wezenlijke en vooral duurzame verbetering van de kwaliteit van leven - waar je ook maar kunt beginnen.